Barbara Kaczmarowska‑Hamilton (ur. 1948 w Sopocie), to wybitna malarka portrecistka polskiego pochodzenia, od lat związana z Wielką Brytanią. Zyskała międzynarodowe uznanie jako autorka portretów członków brytyjskiej rodziny królewskiej oraz licznych postaci świata polityki, kultury, nauki i arystokracji. Jej twórczość, głęboko zakorzeniona w klasycznym malarstwie portretowym, stanowi wyjątkowy przykład kontynuacji tradycji akademickiej przy jednoczesnym zachowaniu subtelnej, współczesnej wrażliwości psychologicznej.
Już w młodości wykazywała nieprzeciętne zdolności artystyczne – naukę rozpoczęła w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni-Orłowie, a następnie ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Gdańsku. Poszerzając swoje kompetencje, kontynuowała edukację we Włoszech: w Accademia di Belle Arti w Wenecji oraz w Rzymie. Studia te ukształtowały jej warsztat, który łączy dbałość o detal, wyrafinowaną kolorystykę oraz zamiłowanie do klasycznej kompozycji.
W latach 70. osiedliła się na stałe w Wielkiej Brytanii, wychodząc za mąż za szkockiego oficera Iana Hamiltona. Osobisty kontakt ze środowiskami arystokratycznymi i dyplomatycznymi otworzył jej drogę do najbardziej prestiżowych zleceń portretowych. Uhonorowana tytułem „nieoficjalnej portrecistki brytyjskiej rodziny królewskiej”, wykonała szereg znakomitych portretów: Królowej Matki (namalowanej w wieku 101 lat), księcia i księżnej Kentu, księżniczki Anny, księżnej Yorku, a w ostatnich latach – także oficjalny portret królowej Elżbiety II z okazji Platynowego Jubileuszu. Obraz ten powstał w jej londyńskim atelier w South Kensington i został przyjęty z ogromnym uznaniem.
Wśród jej portretowanych znaleźli się również tak wybitni przedstawiciele życia publicznego jak papież Jan Paweł II, premier Margaret Thatcher, prezydent Lech Wałęsa, astronauta Buzz Aldrin, pisarze Giorgio de Chirico i Alberto Moravia, aktorka Margaux Hemingway, a także liczne postaci polskiej emigracji niepodległościowej – jak gen. Władysław Anders, Edward Raczyński czy Irena Anders. Prace te charakteryzują się zarówno głębią psychologiczną, jak i dużą formalną elegancją – artystka operuje miękkim światłocieniem i nasyconą, ale powściągliwą paletą, ukazując nie tylko podobieństwo fizyczne, ale i duchowy portret modela.
Barbara Kaczmarowska‑Hamilton prezentowała swoje obrazy na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych – m.in. w Londynie, Rzymie, Wenecji, Warszawie, Palm Beach, Gdańsku oraz w Pałacu w Sannikach. Jej prace znajdują się w zbiorach prywatnych, muzealnych i fundacyjnych, m.in. w Instytucie Polskim i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, a także w siedzibach ambasad i dworach arystokratycznych. Krytycy podkreślają nie tylko jej wyjątkowe wyczucie charakteru portretowanej osoby, ale także rzadką umiejętność scalania światów: polskiego i brytyjskiego, tradycji i współczesności, dostojności i empatii.
Za swoje zasługi na polu kultury została uhonorowana szeregiem prestiżowych odznaczeń. W 1994 roku prezydent Lech Wałęsa przyznał jej Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, a w roku 2015 otrzymała także odznaczenie Bene Merito, nadawane przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych osobom zasłużonym dla promocji Polski za granicą. Wielokrotnie nagradzana również przez środowiska artystyczne, m.in. na biennale malarskich w Gdańsku, Sopocie i Rzymie.
W 2019 roku artystka założyła fundację The Portrait Foundation, której celem jest upowszechnianie malarstwa portretowego wśród dzieci i młodzieży. Organizowane są konkursy artystyczne, warsztaty oraz programy stypendialne, mające na celu popularyzację wartości klasycznego rysunku i portretu w dobie mediów cyfrowych.
Barbara Kaczmarowska‑Hamilton mieszka i pracuje w Wielkiej Brytanii, jednak zachowuje silne związki z Polską – regularnie uczestniczy w wydarzeniach artystycznych, wspiera inicjatywy kulturalne i angażuje się w życie Polonii. Jej działalność artystyczna i społeczna stanowi przykład twórczej postawy opartej na szacunku dla tradycji, umiłowaniu piękna i odpowiedzialności kulturowej. Jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych Polek działających w międzynarodowym środowisku sztuki współczesnej, a jej dorobek z powodzeniem wpisuje się w kanon europejskiego portretu reprezentacyjnego XXI wieku.
