Janusz Lewandowski

Janusz Lewandowski 

Janusz Lewandowski – dyplom w 1964 r. na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP w pracowni Artura Nachta-Samborskiego. Czynny udział w życiu artystycznym, uczestnik wielu plenerów i sympozjów: Ustka 1972, Krapkowice 1973, Złote Grono 1975, Osieki 1979, Festiwale Sztuk Pięknych w Warszawie 1966, 1970, 1972, 1975, 1978. Uhonorowany licznymi nagrodami i wyróżnieniami, między innymi Nagrodą Prezydenta Warszawy na Wystawie Malarstwa i Grafiki Artystów Środowiska Warszawskiego w Zachęcie (1985), Nagrodą „Artyści w Międzynarodowym Roku Dziecka” w Zachęcie (1979), Nagrodą im. Władysława Hasiora (2011), nominacją do nagrody Norwida (2012), Nagrodą im. Kazimierza Ostrowskiego (2017). W 2018 r. otrzymał order „Zasłużony dla państwa polskiego
i polskiej kultury”. Twórczość Lewandowskiego nosi silne znamiona inspiracji polską sztuką symbolizmu i ekspresjonizmu, jednak znaczeniowo i kompozycyjnie odbiega od typowych dla nich konwencji. W monotonnych przestrzeniach mazowieckich pejzaży artysta umieszcza pojedyncze postaci – najczęściej młodych chłopców i dziewczęta, pogrążonych w smutku starców, co przy melancholijnej aurze realistycznego ujęcia wprowadza dramatyzm związany ze sferą namiętności, samotnością, pytaniami o sens przemijania i śmierci. Ekspresję obrazów pogłębia japonizująca kompozycja, z uciętymi w kadrze obiektami, asymetrią w kształtowaniu częstokroć pustej przestrzeni, zamkniętej niską linią horyzontu. Obrazy Lewandowskiego cechuje zgaszony, subtelny koloryt
i wyrafinowana faktura.

• 

• 

• 

• 

•